Koncert violinistkinje Irene Simonuti i pijanistkinje Ane Simonuti
Koncert se realizujeu saradnji sa Udruženjem muzičkih umetnika Srbije a povodom proslave 30 godina umetničkog rada Irene Simonuti
Program:
Georg Fridrih Hendl
Sonata za violinu i klavir br.3 u Ef–duru
Adagio
Allegro
Largo
Allegro
Džon Veral
Sonatina za violinu i klavir u ge–molu
Vivace
Andantino
Allegro
Henrik Vijenjavski
Obertas
Kujavjak
Juan Mao
Prolećna melodija
Moris Ravel
Habanera
Kamij Sen-Sans
Igra kostura
Nikola Hercigonja
Pesma i igra
Miroljub Aranđelović-Rasinski
Rasinski meandri
Srpska igra
Biografije:
Irena i Ana Simonuti su do sada nastupale više od dve hiljade puta, bilo kao članice trija, na resitalima ili kao solisti sa više renomiranih orkestara poput Orkestra RTS-a, Orkestra VJ Stanislav Binički, Pekinškog orkestra Guo Lian, Mongolske državne filharmonije, Kamernog orkestra iz Niša i drugih, uz dirigente kao što su Ren Huijie (Kina), Namsraijav Butenbajar (Mongolija), Stanko Jovanović, Vojislav Simić, Pavle Medaković, Zoran Andrić i mnogi drugi. Muzicirale su širom sveta. Učestvovale su na brojnim znamenitim festivalima, kao što su BELEF, Zlatna jesen (Ulan Bator, Mongolija), NOMUS, Mokranjčevi dani, Mermer i zvuci, Kalemegdanski sutoni, Budva Grad teatar, Festival klasične muzike (Vrnjačka Banja), Ulcinjsko leto i drugi. Imale su više stotina televizijskih nastupa u zemlji i u inostranstvu.
Snimile su tri kompakt diska u izdanju PGP RTS-a, gde su svirale sa trijom ili solo (uz orkestar PGP-RTS-a), više audio i video kaseta, kao i nekoliko kompakt diskova za Radio Beograd.
Kao solistkinje i kao članice Trija Simonuti osvojile su prvu nagradu publike i prvu nagradu Udruženja kompozitora Mongolije na međunarodnom festivalu Zlatna jesen (1998). Dobitnice su Zlatne značke Kulturno-prosvetne zajednice Srbije za umetnički doprinos razvoju kulture u zemlji.
Za svoje svesrdno angažovanje u oblasti humanitarnog rada dobitnice su više nagrada i priznanja Crvenog krsta. Održale su veliki broj humanitarnih koncerata, kao i više stotina koncerata posvećenih širenju klasične muzike među mladima.
Ireni i Ani Simonuti, kao članicama Trija Simonuti, veliki broj kompozitora napisao je i posvetio svoja dela (Dejan Despić, Konstantin Babić, Nikola Hercigonja, Dušan Radić, Zlatan Vauda, Rastislav Kambasković, Vojislav Kostić, Miroljub Aranđelović Rasinski i drugi). Članice su Udruženja muzičkih umetnika Srbije od 1994. godine. Više od dvadeset godina bave se uspešno i pedagoškim radom, Irena kao profesor u MŠ Josip Slavenski, a Ana u MŠ Mokranjac u Beogradu.
Violinistkinja Irena Simonuti (Irena Simonutti) ove godine obeležava 30 godina umetničkog rada. Rođena je u muzičkoj porodici, i počela je da uči violinu sa pet godina. Profesionalnu karijeru započela je sa trinaest godina, uz oca violinistu Tripa, i sestru pijanistkinju Anu, u okviru Trija Simonuti, koji je više od dvadeset godina bio jedan od najčuvenijih i najangažovanijih muzičkih ansambala u zemlji. Prvu LP ploču snimila je sa petnaest godina. Sa šesnaest godina upisala je FMU u Beogradu. Diplomirala je i magistrirala violinu u klasi prof. Dejana Mihailovića, a specijalizirala kamernu muziku u klasi prof. Olivere Đurđević. Njen stil sviranja muzički kritičari okarakterisali su kao izražajan i strastven, dinamički bogato nijansiran (Ekspres Politika), sa virtuozno-mladalačkim poletom, uz otmenost i eleganciju (Borba), i tehničku spretnost i izrazitu muzikalnost (RTS).
Pijanistkinja Ana Simonuti (Ana Simonutti, Beograd) je prvi put nastupila pred publikom sa sedam godina u dvorani Kolarčeve zadužbine. Šest godina kasnije imala je i svoj internacionalni debi u Parizu, sa ocem violinistom Tripom Simonutijem, gde su predstavljali Jugoslaviju na svetskom muzičkom spektaklu Noć zvezda koji je direktno prenosila francuska televizija. Godinu dana kasnije koncert koji je imala sa Tripom Simonutijem u nemačkom gradu Oberhauzenu, je proglašen događajem sezone, a nemačke novine su Anu nazvale čudom od deteta. Diplomirala je i magistrirala klavir na FMU u Beogradu u klasi prof. Jokuthon Mihailović. Usavršavala se u oblasti kamerne muzike koju je specijalizirala u klasi prof. Olivere Đurđević. Opisujući nastupe Ane Simonuti kritičari su zabeležili da svira potpuno jedinstveno, hvatajući i emitujući najneuhvatljivije mesečeve zrake-efemerno, eterično, bestežinski, kao od pene sa otmenošću i elegancijom (Borba), maestralno (Dan), dajući jedno novo viđenje Lista i Šopena, sve u pastelnim valerima (Borba).