TEREZA KOS • Inanimate Beings Also Have Finite Lives [I neživa bića imaju svoj kraj]
Tereza Kos sa velikom pažnjom i posvećenošću, a kroz stečeno interdisciplinarno obrazovanje i lično nomadsko iskustvo, koje joj je pružilo uvid u drugačije mentalne i fizičke geografije određenih teritorija, razvija umetničku praksu koja kroz različite medije istražuje i problematizuje prostore i odnose između individualnog i globalnog. Kroz pokretne i nepokretne slike, zvuk i muziku, dijagrame i mape, inspirisane konkretnim događajima i ljudima, Tereza u svojim radovima govori o nekoj vrsti apsurdnog, hipnotičkog ponavljanja društveno-političkih koncepata i njihovom uticaju na meru ništavnosti svakodnevnog života pojedinca. Kreirajući diskretnu kakofoniju u oku i uhu posmatrača, evidentirajući ništavilo, otvara prostor za kreiranje novih frekvencija života. Ništavilo nije večno i ono ne znači odsustvo, već beskonačnu otvorenost.
Kustoskinja izložbe Zorana Đaković Minniti
Lista izloženih radova po redosledu prikazivanja u galeriji:
Tunnel Boring Machine (2019)
[Mašina za probijanje tunela]
Četvorokanalni 2K video, kolor, zvuk, 20 minuta
Reč je o performans filmu koji je snimljen kamerom koja je bila postavljena na Terezina prsa, dok je putovala, uzastopno, dva puta u oba smera celom trasom Eurostar voza, od Brisela do Londona i nazad tokom vikenda 2019. godine kada su održavani Evropski izbori. Rad je predstavljen kao višekanalna video instalacija koju prati zvučna kompozicija u kojoj se zapisi onoga što je snimljeno preko kontaktnih mikrofona na prozoru gde je Tereza sedela mešaju sa zvucima tunela.
The Measure of Disorder (2018)
[Mera nereda]
Dvokanalni HD video, kolor, zvuk, 41 minuta
Rad prati put austrijskog naučnika Ludviga Bolcmana (1844-1906), koji je poznat ne samo po svojim revolucionarnim nalazima o fenomenu entropije, već i po tragičnom samoubistvu u selu Duino, nedaleko od jadranskog grada Trsta, u regiji u kojoj je Tereza odrasla. Video predstavlja nelinearnu rekonstrukciju Bolcmanovog poslednjeg putovanja vozom, od Beča do „austrijske rivijere“, preko Alpa i teritorija Austrougarskog carstva.
Entropija, haos, verovatnoća i vremenska reverzibilnost, neki od koncepata čijoj teooretizaciji je Bolcman doprineo, vode sliku i zvuk tokom celog rada. Amblematska vožnja naslanja se na istoriju i terotoriju prošlosti i sadašnjosti Evrope. Improvizacija i ponavljanje funkcionišu kao pokretači za erupciju ličnih i kolektivnih sećanja, prekookeanskih i bezvremenskih.
Slike ne nose dijalog, efekat se postiže evokativnim zvučnim zapisom sastavljenim od fragmenata improvizacija koje sam komponovala odvojeno tokom montaže filma. Igrajući se sa konvencijama filma, lične anegdote prepliću se sa „velikim“ društveno-političkim pokretima. Dakle, The Measure of Disorder je razmišljanje o ljudskoj percepciji koncepta vremena, sećanja i (ne)reverzibilnosti stvari koje se dešavaju.
Moore’s Law (2022)
[Morov zakon]
60 x 15 sek 320×240 piksela, video snimci, na koje je primenjen efekat Instagram Stories „Mirror”, nasumična reprodukcija ponavljanja
Moore’s Law (2022)
[Morov zakon]
60 x 15 sek 320×240 piksela, video snimci, na koje je primenjen efekat Instagram Stories “Light Leak II”, nasumična reprodukcija ponavljanja
Cicale, Cicale (2022)
Stereo zvuk, loop
On the Relationship Between Entropy and Meaning in Music
[O odnosu između entropije i značenja muzike]
Crno bela laserska štampa na novinskoj hartiji, 21 x 29,7 cm
The Arrow of Time
[Strela vremena]
Crno bela laserska štampa na novinskoj hartiji, 21 x 29,7 cm
Tunnel Boring Machine (score)
[Mašina za probijanje tunela][rezultat]
Crno bela laserska štampa na novinskoj hartiji, 21 x 29,7 cm
Moore’s Law (score)
[Morov zakon][rezultat]
Crno bela laserska štampa na novinskoj hartiji, 21 x 29,7 cm
(untitled)
[Bez naziva]
Crno bela laserska štampa na novinskoj hartiji, 21 x 29,7 cm
O umetnici
Tereza Kos (Teresa Cos) rođena je u Latizani, pokrajna Furlanija-Julijska krajna u Italiji. Živi u Londonu.
Istražuje procese pamćenja i ponavljanja koji se provlače kroz istoriju, društvo i čovekovu psihologiju, a njena interdisciplinarna praksa obuhvata film, zvučne i video instalacije, vizuelne partiture, eksperimentalnu muzičku kompoziciju i performanse.
Tereza je predstavljala i izvodila svoje radove u različitim međunarodnim kontekstima, uključujući: Cafe Oto, OGR-Officine Grandi Riparazioni Torino; 3. Bijenale industrijske umetnosti; Centar za audiovizuelnu umetnost Argos; Centar savremene umetnsoti WIELS; Casino Luxembourg; bb15; Q-O2, Fondazione Baruchello; Kanal -Centre Pompidou; The Mac – Metropolitan Arts Centre, Belfast; Les Ateliers Claus; Centrale Fies; Careof; Mostyn Gallery i 14. Međunarodno bijenale arhitekture u Veneciji, između ostalih.
Učestvovala je u nekoliko međunarodnih rezidencijalnih programa, uključujući WIELS, Akademiju Jan Van Ajk, Q -21 Museum Quartier, Beč; Visio – evropski program o pokretnim slikama umetnika i radionicu Fondacije Botín sa Taćitom Din (Tacita Dean).
Njen prvi album „Week Nine” [Deveta nedelja], napravljen je u saradnji sa Julijom E Dajk (Julia E Dyck) i Karolinom Profanter (Carolina Profanter), objavio je Takuroku/Cafe Oto, London.
Tereza je završila master studije arhitekture na Univerzitetu IUAV u Veneciji i master studije dokumentarne fotografije na Londonskom koledžu za komunikacije Univerziteta umetnosti u Londonu. Više informacija o umetnici na : www.teresacos.com