Učestvuju: Radoslav Đokić, Đorđe Malavrazić, Milan Vlajčić i Biserka Rajčić, prevodilac
Nekoliko godina nakon romana Bela noć ljubavi, objavljenom kod čačanskog Gradca, zahvaljujući prevodilačko-uredničkom tandemu Biserka Rajčić-Branko Kukić, pred srpske čitaoce dolazi i najznačajnije delo velikog poljskog pisca i esejiste Gustava Herlinga-Gruđinskog – Dnevnik pisan noću. Herling-Gruđinski je svoj Dnevnik objavljivao od 1971. u pariskom emigrantskom časopisu Kultura, kao nastavak Gombrovičevog Dnevnika. Ali tu odmah treba naglasiti razliku između ove dvojice autora: dok Gombrovič, po rečima Biserke Rajčić, svoj dnevnik uvek počinje i završava sa Ja, dotle je Dnevnik pisan noću “i pored veoma ličnih stavova, u vezi sa bitnim, najbitnijim stvarima vremena u kome je živeo – “hronika epohe”, sa akcentom na politici i ideologiji”. Prevoditeljka dodaje: “Njegov jezik je veoma karakterističan u zapisima koji se odnose na polemike i učešće u diskusijama o pojedinim temama, jer u njima ne istupa spontano već distancirano.” Tako Herling-Gruđinski ostvaruje sasvim redak spoj ličnog i opšteg, gde dokumentarnost i brižljivo prikupljanje činjenica, njihovo umrežavanje u humanističko nasleđe, dovode do izgrađivanja takvog unutrašnjeg sveta i pogleda, koji deluje kao da je opšti.
Gustav Herling-Gruđinjski jedan je od najznačajnijih i najzanimljivijih poljskih pisaca XX veka Studirao je književnost u Varšavi. Još kao gimnazijalac počeo se baviti kritikom. 1940. našao se u jednom sovjetskom logoru na Belom Moru, u kome je proveo dve godine koje je opisao u knjizi Drugi svet (1951). Dobivši pomilovanje priključio se armiji generala Andersa, boreći se u njenim redovima na Srednjem i Bliskom istoku, u severnoj Africi i u čuvenoj bici kod Monte Kasina. Posle rata nije se vratio u komunističku Poljsku. Živeo je u Engleskoj, Nemačkoj, na kraju, sredinom 50-ih, oženivši se Kročeovom ćerkom Lidijom nastanio se u Napulju, gde je 2000. umro.
Bio je izvrstan politički komentator, jedan od najvećih stručnjaka za pitanja totalitarizma u svim vidovima, a pisao je i prozu, sjajnu eseistiku i književnu i likovnu kritiku. Glavna dela: Drugi svet, Živi i mrtvi, Kula i druge priče, Krila Oltara, Čas senki, Drugi dolazak i druge priče i eseji,Venecijanski portret, Izlazak iz ćutnje, Blagoslovena svetica, Don Ildebrando, Vreli dah pustinje, Bela noć ljubavi, Dnevnik pisan noću, t. I-VI, Aveti revolucije, Zvonjenje za zvonara i dr.