Galerija Artget – Zoran Milovanović i Boro Rudić, Dva pogleda; Galerija Podroom – Vladimir Nikolić, Kraj sveta.
Galerija Artget, Trg republike 5/I
ZORAN MILOVANOVIĆ i BORO RUDIĆ, Dva pogleda
Izložba pejzaža istaknutih fotografa Zorana Milovanovića (Beograd) i Bora Rudića (Skoplje) u selekciji umetničkog direktora galerije Artget u 2014. Aleksandra Kelića donosi nam s jedne strane klasičan pristup fotografisanju prirode na crno-belim fotografijama Zorana Milovanovića, dok sa druge strane Boro Rudić na svojim monumentalnim fotografijama u boji „crta svetlošću“ u prostoru u noćnim uslovima.
Boro Rudić je fascinantnom tehnikom pripremanja uslova za fotografisanje pokazao da i najraskošnije boje blistaju i noću, katkad sjajnije nego u julsko podne; Zoran Milovanović je predočio da sjene slutnji, čemer pustoši i nemušte strijepnje nisu samo noćne more, nego da su tu i danju, na svakom koraku i u svemu oko nas: na bisernom treperenju vode što sluti mrak dubina, u sjeni velikog bora pod kojom klizi srebro rijeke, sjeni koju ni sve rijeke svijeta ne mogu otplaviti ni za trenutak iz najsvjetlijeg dana. Besprijekorno realizirane, čiste i kao kadrovi i kao prizori, dovedene do virtuoziteta sugestivnosti, fotografije ove izložbe koja će se pamtiti kao kultni estetski događaj, i koja je već sada antologijska klasika, zahvaljujući Bori Rudiću i Zoranu Milovanoviću demonstrirala nam je duboku istinu da je svijet cjelina, da je život jedan i jedinstven, i da je sve što je živo uistinu sveto i Božje.
(Iz teksta Dva pogleda prof. dr Ferida Muhića)
Galerija Podroom, Trg republike 5
Vladimir Nikolić, KRAJ SVETA.
U tzv. novoj kulturi gledanja, koju već odavno živimo, stvarnost je stala u sliku koja zahvaljujući savremenim nosačima ide svuda sa nama s obzirom da nije više fizički uslovljena u prostoru. Ipak, videti nešto znači smestiti ga u celinu, sistem, koji sami menjamo. Kako i na osnovu čega se danas formira sistem u kojem prepoznajemo ono što vidimo? Radovi iz serije Ogledala daju ili vraćaju slici njenu „fizičku“ dimenziju, zadržavajući pažnju posmatrača i otvarajući prostor da se slika doživi. Video projekcije dobijaju svoje stvarne – fizičke senke na zidovima, u kojim čulna, realistična slika pravi drugu, apstraktnu. Efekti u Nikolićevim radovima nastaju kombinacijom ogledala, dnevnog svetla i umetnikove ruke. Evocirajući pitanja o slici i percepciji danas, Nikolić se kritički odnosi prema aktuelnoj vizuenoj kulturi u kojoj se odnos između slike i svesti o istoj skriva iza ideje da je sve slika.
Na otvaranju izložbi, 23. oktobra, nastupio je hor UHO.
UHO i ti:
padaj silo i nepravdo
nabrusimo kose
stan’ Neretvo
budi se istok i zapad
—————————-
UHO (ujedinjeni horovi) je antifašistički ogranak alternativnih horova, iniciran od strane hora PROBA i grupe ŠKART.
UHO u svoje nestalno članstvo uključuje i druge, vanhorske pojedince i grupe, bez obzira na talenat i sluh. UHO obnavlja antifašistički repertoar, pravi nove aktivističke pesme i razvija forme javne probe kroz uključenje svih prisutnih u izvođenje programa.
UHO nije gluho (kao što ni uvo nije gluvo).