Učesnici: dr Svetlana Pejić, istoričar umetnosti i Blagota Pešić, arhitekta
Odnos prema tradiciji – bez obzira da li je ona negirana ili je inkorporirana u određeno delo – imanentan je svakom stvaralačkom činu, pa je tako i u oblasti arhitekture. Što je dublje i suštinskije poznavanje nasleđa, veća je verovatnoća da ono bude utkano u tkivo novog zdanja – na nivou podražavanja ili primenom starih materijala, kao simbol ili, čak, kao arhetip. Doslednošću u projektantskom postupku i izvođačkom oblikovanju, odnos prema tradiciji može da preraste u prepoznatljivi lični stilski rukopis arhitekte. Sa tog aspekta, o karakteristikama i specifičnostima opusa Blagote Pešića razgovaraju autor i istoričar umetnosti dr Svetlana Pejić, koji već trideset godina neguju profesionalnu saradnju i lično prijateljstvo.
…………………………………………………………………………………………………………………………………………
Blagota Pešić
Studirao arhitekturu u Moskvi i Beogradu. Tokom rada u Republičkom zavodu za zaštitu spomenika kulture posebna interesovanja ispoljio je u oblastima tradicionalnog graditeljskog nasleđa i sakralne arhitekture srednjeg veka i postvizantije, ne zapostovljajući izozove kako obnove starih zdanja , tako i projektovanja novih. Tekstovi su mu objavljeni u nizu stručnih časopisa. Poslednjih desetak godina radi samostalno.
dr Svetlana Pejić
Filozofski fakultet u Beogradu, odsek za istoriju umetnosti, završila 1982, potom magistrirala i doktorirala; zaposlena u Republičkom zavodu za zaštitu spomenika kulture, uspešno se bavila i pedagoškim radom; rano opredeljenje za istraživački rad rezultiralo je nizom od oko 80 studija iz oblasti srpske srednjovekovne i postvizantijske baštine i monografijama: Manastir Pustinja (2002), Manastir Sveti Nikola Dabarski (2009) i Crkva Svetog Nikole u Nikoljcu (2014); redovno učestvuje na domaćim i međunarodnim naučnim skupovima; kao koordinator za Srbiju angažovana je na međunarodnom naučnom projektu o putevima balkanskih zografa 16. i 17. veka.