U okviru međunarodne konferencije „Liberalizmi i anti-liberalizmi: izazovi i alternative“
Moderator: Marjan Ivković (IFDT, Beograd)
Učesnici: ZoltanPogača (Univerzitet u zapadnojMađarskoj), NenadDimitrijević (CEU, Budimpešta), Andres Moles (CEU, Budimpešta), BiljanaĐorđević (Fakultet političkih nauka, Beograd), Đorđe Trikoš (LIBEK, Beograd)
Okrugli sto „Šta je ostalo od liberalizma u Istočnoj Evropi?“ deo je međunarodne konferencije „Liberalizmi i anti-liberalizmi: izazovi i alternative“ posvećenoj ispitivanju različitih oblika liberalizama i njihovih granica danas, sa naglaskom na Istočnu Evropu – od njihove uloge u tranziciji do njihovog uticaja na razvoj savremene demokratije. Konferencija se održava od 08 – 10. 10. u Novom Sadu i Beogradu u zajedničkoj organizaciji Instituta za filozofiju i društvenu teoriju u Beogradu i Centralnoevropskog Univerziteta u Budimpešti. Svi događaji u okviru konferencije su besplatni i otvoreni za sve. Registracija nije potrebna.
Liberalizam, sveobuhvatan politički i ekonomski svetonazor, decenijama je predstavljao glavnu (ako ne i jedinu) alternativnu viziju društvenog poretka koja je upućivala izazov realsocijalizmu u Istočnoj Evropi, pružajući normativne osnove za društvenu kritiku različitim disidentskim krugovima intelektualaca. Nakon što je, navodno, trijumfovao u čitavoj regiji 1989. sa institucionalizacijom liberalne parlamentarne demokratije, liberalizam je, čini se, neverovatno brzo dospeo na margine političke stvarnosti u celoj Istočnoj Evropi. Danas u veoma malo zemalja u regiji i dalje postoje jake liberalne političke partije u klasičnom, sveobuhvatnom smislu, a u još manje zemalja se jedna takva partija nalazi na vlasti. Stiče se utisak da, 25 godina nakon ,,institucionalizacije’’ liberalizma, zapravo vrlo malo preostaje od liberalizma u Istočnoj Evropi kao jedne celovite vizije dobrog društva, sa izuzetkom neo-liberalne reartikulacije ekonomske dimenzije liberalizma, otelovljene u diskursu ,,mera štednje’’. Na ovom okruglom stolu želeli bismo da ispitamo složene uzroke ovog procesa marginalizacije liberalizma, kao i da se dotaknemo pitanja da li politički liberalizam, naspram puke neo-liberalne ekonomske dogme, možda i dalje ima značajan neiskorišćen potencijal za prevazilaženje sveobuhvatne društvene krize koja traje od 2008, potencijal koji prevazilazi uske okvire diskursa ,,mera štednje’’.