Tema: MORE PRE NEGO USNIM
JEDNAK SEBI
Plovi brod, usamljen
U večernjem spokoju.
Poneka svetlost glasne se
Iz daljine, iz kuća.
Na krajnjem rubu noći
Iz dubine nadire uskipelo more.
Ostaje sam, jednak sebi,
Vrtložni trag što se gubi…
I obnavlja se…
Đuzepe Ungareti (1888-1970)
Preveo sa italijanskog Milan Komnenić
Iz knjige Osećanje vremena, BIGZ, Beograd, 1975.
Pesma koja kao da je iz srca večnosti napisana.