RITMOVI – POEZIJA MIODRAGA STANISAVLJEVIĆA
***
Umreti u hotelskoj sobi, u Južnoj Evropi, u nadolazećoj
nelagodi, s pogledom na sliku nekog bednog mazala,
s pogledom na neku uljanu mazariju na zidu, ulje
na platnu
(Hulje, odnesite to ulje, što dalje), na pejzaž koji –
Koji je tvoj način, reci,
Reci: umreti, umreti u hotelskoj sobi, u nadolzećoj,
u nadolazećoj plavećoj nelagodi i
I šta još
I izvrnut rukav kaputa, izvrnut prostor sobe, izvrnuta
vrata, prva druga, izvrnut hodnik i
I ljubavnici u vrećama za spavanje tipa mumija,
i pas koji zavija u januarskoj ponoći,
i ribarka koja ubija štuku natrljavši je solju, i
I, i,
I kada i budeš i našao način i da budeš i u ponavljajućem
i u nestajućem i
I više
I kada otkriješ snagu koja jeste snaga i bez oslona u učinku
Umreti, umreti u sobi hotela, gde noćuju, noćuju Arapi,
i Turkeši, umreti slušajući struganje zuba nekih
opnokrilaca o lišće, već iskrzano, slušajući glasove
od škriljaca, hod po tresetu, umreti u nadolazećoj
nelagodi.
Iz knjige Pesme, Sabrana dela I, Respublika, Informatika, Beograd, 2006.
Prvi put u knjizi Novi ritmovi, I, II, Književna fabrika MJV i deca, Beograd, 1984.
Tu počinje poezija Miše Stanisavljevića. To su novi ritmovi. U ponavljanjima, ali čega?