FUGA PAULA CELANA
***
Glad za svjetlom – s njom
pošao sam za krušnu
stepenicu gore,
pod slijepo
zvono:
ono, bistro
kao voda,
pada nad
sa mnom dolutalu, sa mnom
zalutalu slobodu, od koje
se dosita nažderalo jedno od nebesa
što sam mu dopustio da se nadsvodi nad
riječima preplavljen
put slika, put krvi.
Prevela sa nemačkog Truda Stamać
Iz knjige Poezija, Veselin Masleša, Sarajevo, 1989.
Kao i u prethodne dve pesme, i ova pripada zbirci Mijena daha (1967). Celanovo interesovanje se od stvarnosti pomera ka jeziku, pa su tako i ovde teme jezik i poezija, iskazivo i šta se dobija kada se iskaže.