Tema meseca: GOLE ISTINE ILI ONO ŠTO NEDOSTAJE
AN DER SCHÖNEN BLAUEN DONAU
Još sunca nema vlada polumrak.
Magla se uvija – na vodi lokne.
Na čas ispliva, čas potone,
pa jezdi niz talas, svetli zrak:
zaiskri vodom hiljade očiju
(od izvora dva putića do ovde).
Nad njima fijuknu jata čiju
sudbinu svi u pitanje dovode.
A talas ide dalje, kroz zemlje
i jezike, maramicu širi.
Negde ćuti, kadkad ječi i melje,
a negde je otvoren: ko leptiri.
Raznim osećanjima prostrujani
spuštaju se, i dižu, naši dani.
Slobodan Zubanović (1947)
Iz knjige Soneti sa sela, ZUNS, 2009.
Slobodan Zubanović (1947) objavio je sledeće knjige pesama: Kupatilo (1973), Iz zaostavštine (1982), Domaći duh (1983), Reporter (1986), Strategija lirike (1995), Sarkofag (1998), Save as (2005), Dorćolski diskont (2006), Kad budem imao 64 godine (2008) i Soneti sa sela (2009). Pored poezije objavio je i više knjiga eseja, putopisa, razgovora. Priredio je nekoliko knjiga i napisao nekoliko scenarija. Pesme su mu prevođene na engleski, ruski, francuski, italijanski, poljski, rumunski, beloruski, kineski, švedski, slovenački i makedonski jezik. Dobitnik je nagrada: „ Isidora Sekulić“ (1983), „Milan Rakić“ (1986), „Nolitova nagrada“ (1995), „Vasko Popa“ (1998), „Vladislav Petković Dis“ (2005), „Desanka Maksimović“ (2007).
Od 2001. godine glavni je i odgovorni urednik Književnog magazina, mesečnika Srpskog književnog društva, čiji je jedan od osnivača 2000. godine. Član je Srpskog PEN centra i Srpskog književnog društva.