Razgovor: „O Semitskoj Hipotezi, Sekularizmu i antisemitizmu“

Povodom objavljivanja knjige Gila Anidžara: „SEMITI: Rasa, Religija, Književnost“ (Fakultet za medije i komunikacije, 2014.)
RAZGOVOR SE PREMEŠTA U POP UP PROSTOR!

Učestvuju:
Gil Anidžar, Kolumbija Univerzitet, Fakultet za medije i komunikacije
Filip David, Fakultet dramskih umetnosti
Zorica Kuburić, Filozofski fakultet u Novom Sadu
Alpar Lošonc, Fakultet tehničkih nauka u Novom Sadu
Jerej Vukašin Milićević, direktor Hrišćanskog kulturnog centra dr Radovan Bigović

moderator: Obrad Savić, Fakultet za medije i komunikacije

U knjizi SEMITI: RASA, RELIGIJA, KNJIŽEVNOST, Gil Anidžar traga za enigmatičnom istorijom nastanka Semita, i što je još važnije, njihovom transformacijom, i na kraju, nestankom sa Evropskog kulturnog prostora. Njegova intrigantna Semitska Hipoteza sugeriše da se nestanak stare “religijske zajednice” – Semita, desio pod etničkom oznakom: “Nema više Semita, u smislu da su Semiti termin koji je, kada je izumljen, funkcionisao tako da se njime označi gotovo apsolutan identitet između Jevrejina i Arapina, tako da sve što bi moglo da se kaže o jednom, moglo bi se reći i o drugom”. Anidžar je uverljivo opisao način na koji je Hrišćanski Sekularizam doveo do rastuće asimetrije u neprijateljstvu prema Jevrejima i Arapima, i to na štetu Arapa. Mada se u jednom istorijskom trenutku razlika između Jevreja kao religijske zajednice i Arapa kao rasne zajednice, urušila u figuri Semita, danas je sasvim jasno da “Semitsko pitanje” operiše samo u formi Muslimanskog Islamskog pitanja.

Tokom razgovora biće pokrenuto pitanje o statusu Hrišćanstva danas – Hrišćansko pitanje, koje Gil Anidžar smešta i artikuliše u kontekst(u) „teološko-političke paradigme“. Učesnici će nastojati da rasvetle Anidžarovo razlikovanje između hrišćanstva u običnom, zdravorazumskom smislu reči – Religija, i Hrišćanstva kao planetarnog, hegemonog, globalizovanog Zapada, utemeljenog na ideji teološkog (i političkog) neprijatelja. Drugi krugu razgovora fokusiraće se na Anidžarovu Semitsku hipotezu prema kojoj su upravo semitske figure Jevrejina, Arapina konstituisale dva tela (teološko-političkog) Hrišćanskog neprijatelja. Zašto se Semitsko pitanje ekskluzivno svodilo na Jevrejsko, odnosno, Arapsko pitanje (shvaćeno kao Islamsko pitanje), i kako je došlo do toga da su Jevreji konstruisani kao unutrašnji, teološki neprijatelji, a Arapi (Muslimani) kao spoljašnji, politički neprijatelji, Hrišćanske Evrope?

U završnom krugu razgovora biće postavljena Semitska hipoteza u kontekst savremenog antisemitizma, i sve napadnijeg antiislamizma, koji su i dalje vidljivi, širom Evrope i Hrišćanskog Zapada u celini. Ova najnovija neprijateljstva prema Jevrejima i Muslimanima, ne predstavljaju naprosto reciklirani surogat drevnih, i trajno nerešenih sukoba izmedju Religije i Politike, sukoba koji su prisutni širom sveta. Upravo obrnuto, narativi savremenog kulturnog rasizma, otkrivaju da je Hrišćansko pitanje neodvojivo od Semitskog pitanja i da je figura teološko-političkog neprijatelja – Jevrejina, Arapina – konstitutivna za jedinstveno samorazumevanje Evrope. Suštinsko obeležje, posebnost, i singularnost Evrope je upravo ovaj specifičan način na koji je Evropa, to jest Hriščanski Zapad, delio svet na teološko-političke prijatelje i neprijatelje. Ovaj jedinstven način hrišćanske podele sveta je sa svojim tragičnim i nemerljivim posledicama, nameravanim ili ne, i danas prisutan, svuda oko nas.