Učesnici: Milan Aleksić, Đorđe Odanović, Ljubomir Šimunić
U toku bogate umetničke karijere, Dragan Pešić se rukovodio dinamičkim principom u okviru medija. Kadar između „uzleta i pada“ bačenih mekanih stvari u prostor, uhvaćen kratkom ekspozicijom, postaje model interpretacije jasnog koncepta u njegovom radu. Ta dinamika se manifestuje na dva nivoa: kroz unutrašnji, setimo se kolekcije Zahvatanje prostora, kada je njegova kamera poput živog organizma, pokretna; i spoljašnji, manifestovan gestom tela pri bacanju predmeta, predstavljenog sukcesijom različitih položaja, čime se registruje „pokret u mirovanju“. Merlo Ponti govori o dinamici samog tela u procesu stvaranja umetničkog dela i prenošenja fizikusa na mentalni aspekt rada.
Stalno istraživanje u pravcu od unutra ka spolja vodi ga do ostvarenja beskonačno kratkog trenutka koji dobija veličinu večnosti. Iz ogledalske predstave u eksperimentalnom procesu rada nastaje dvostruka realnost – jedna koja se pokazujeu ogledalu i druga iza njega, ostvarujući Levitacije u kojoj se pokret izražava kao lebdenje, ekvivalent unutrašnjem stanju duha. Te fotografije pomeraju dimenziju dubinskog prostiranja i lucidno se poigravaju s granicom ljudske percepcije.
Ovom ciklusu pripadaju i dva kratka animirana filma, realizovana na filmskoj traci, koja se vrte u beskonačnost, a predmet bačen u vazduhu lebdi, rotira, levitira u oku neobičnom kinestezijom. Vezom fotografije sa pokretnim slikama (filmom), Dragan P. pomera granice medije rastavljanjem prirodnog i sintetizovanjem novog pokreta. Manipulacijom levitirajućih predmeta on razobličava svakodnevno i pokazuje nam koliko smo sposobni da se približimo kreativnom življenju.
Gotovo u isto vreme nastaju radovi Crtanje pomoću svetlosti, kada Pešić svetlom ispisuje znakove na trošnom zidu, kao trag nekog drugog postojanja. Ova kolekcija je premijerno prikazana na značajnoj izložbi trojice autora: D. Pešića, M. Aleksića i S. Simonovića, koja je posvedočila da se fotografija u Srbiji menja i da više neće i ne sme biti tretirana kao deo amaterske scene tadašnjeg Foto Saveza Jugoslavije.
Za svoju kolekciju fotografija Crtanje pomoću svetla, Pešić kaže : „Ona predstavlja evociranje svetlosti u metafizičkom smislu reči, koja se tumači kao simbol jedne unutrašnje istine“.
Dalji fotografski rad Dragana Pešića samo nas upućuje u čitanja i tumačenja značaja njegovog dela u kome će sve fotografisane teme dobiti univerzalni jezik, navodeći nas na konstataciju koja je danas sve više prisutna – da je mnoštvo tema i kulturoloških nivoa u samom mediju fotografije beskonačno.
Beograd, septembar 2016. Đorđe Odanović
Dragan Pešić (Kraljevo, 1947), mašinski inženjer, istaknuti majstor fotografije Foto-saveza Jugoslavije, član ULUPUDS-a i docent na Katedri za fotografiju Univerziteta umetnosti BK u Beogradu preminuo je 18. septembra 2006. godine u 60-oj godini života.
Fotografiju je učio u ateljeu oca Borisava, a docnije nastavio samostalno kao član Foto-kluba „Elektromašinac“ u Beogradu. Bio je član Sekcije umetnika fotografije ULUPDS-a i Sekcije proširenih medija ULUS-a. Zvanje majstora fotografije Foto-saveza Jugoslavije dobio je 1985.
Održao je 20 samostalonih izložbi (u Beogradu više puta, Novom Sadu, Zagrebu, Kragujevcu, Maribori, Nišu, Čačku, Vranju, Požarevcu, Sremskoj Mitrovici, Rumi, Kraljevu i Trsteniku). Izlagao je na preko sto grupnih izložbi i dobio dvadesetak značajnih nagrada.
Više puta je uvrštavan u selekcije savremene srpske ili jugoslovenske fotografije.
Kao profesor fotografije delovao je od 1997. godine i predavao crno-belu fotografiju.